Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Φαινομενική Γυναίκα- Maya Angelou

Φαινομενική Γυναίκα

Maya Angelou


Οι μορφονιές αναρωτιούνται ποιο είναι το μυστικό μου.
Χαριτωμένη δεν είμαι και οι διαστάσεις μου δεν είναι μοντέλου.
Ωστόσο, όταν αρχίζω να τους εξηγώ
νομίζουν πως ψεύδομαι.
Τους λέω,
είναι το άνοιγμα των χεριών μου,
το λίκνισμα των γοφών μου,
το βήμα μου,
τα σαρκώδη χείλη μου.
Είμαι γυναίκα.
Φαινομενικά.
Φαινομενική γυναίκα,
αυτό είμαι.

Μπαίνω σε μια αίθουσα
ψύχραιμη αν θέλετε,
και οι άνδρες σηκώνονται όρθιοι ή
πέφτουν στα γόνατα.
Ύστερα, με περιτριγυρίζουν,
όπως οι μέλισσες το μέλι.
Τους λέω,
είναι η φλόγα στα μάτια μου,
η λάμψη στο χαμόγελό μου,
η κίνηση της μέσης μου,
η ζωντάνια στα πόδια μου.
Είμαι γυναίκα.
Φαινομενικά.
Φαινομενική γυναίκα,
αυτό είμαι.

Οι άνδρες έχουν αναρωτηθεί
τι βρίσκουν σε εμένα.
Πασχίζουν,
χωρίς να καταφέρουν να αγγίξουν
το μυστήριο μέσα μου.
Προσπαθώ να τους δείξω
μα, ακόμη δεν μπορούν να δουν.
Τους λέω,
είναι το κύρτωμα της πλάτης μου,
ο ήλιος στο χαμόγελό μου,
το μπούστο μου,
η χάρη, το στύλ μου.
Είμαι γυναίκα.
Φαινομενικά.
Φαινομενική γυναίκα,
αυτό είμαι.

Τώρα καταλαβαίνετε
γιατί το κεφάλι μου δεν είναι σκυφτό,
δεν φωνάζω, δεν χοροπηδώ,
δεν χρειάζεται να μιλώ πολύ δυνατά.
Πρέπει να είστε περήφανοι,
όταν με βλέπετε να περνώ.
Σας λέω,
είναι ο χτύπος των τακουνιών μου,
οι μπούκλες των μαλλιών μου,
η παλάμη του χεριού μου,
η δίψα για την προσοχή μου,
Γιατί είμαι γυναίκα.
Φαινομενικά.
Φαινομενική γυναίκα,
αυτό είμαι.

                                    Μετάφραση Υακίνθις

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015

Ο κόσμος σου- Georgia Douglas Johnson

Ο κόσμος σου

Georgia Douglas Johnson


Το μέγεθος του κόσμου σου εσύ το καθορίζεις.
Ξέρω, καθώς συνήθιζα να προσκολλώμαι
στη πιο μικρή φωλιά, σε μια γωνιά
πιέζοντας τα φτερά στα πλευρά μου.

Ωστόσο, αντικρίζοντας τον μακρινό ορίζοντα
όπου  ουρανός αγκάλιασε την θάλασσα 
κυριεύθηκα από μια φλεγόμενη επιθυμία
να ταξιδέψω σε αυτήν την απεραντοσύνη.

Αψήφησα τον κλοιό που με περιέζωνε
και τίναξα τα φτερά μου στον άνεμο,
κατόπιν, πέταξα στα υπέρτατα ύψη
με έκσταση,με σθένος, με χάρη.

Μετάφραση Υακίνθις

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015

Μουσική-Juhan Liiv

Μουσική

Juhan Liiv


Κάπου πρέπει να υπάρχει, η αυθεντική αρμονία,
κάπου στην μεγαλειώδη φύση, κρυμμένη.
Βρίσκεται στο μαινόμενο άπειρο,
στις τροχιές απόμακρων αστεριών,
βρίσκεται στου ήλιου την καταφρόνια,
σε ένα μικροσκοπικό λουλούδι, στους ψιθύρους των δένδρων,
στο καρδιακό τραγούδι μιας μάνας
ή στα δάκρυα;
Πρέπει να βρίσκεται κάπου η αθανασία
κάπου πρέπει να βρίσκεται η αυθεντική αρμονία:
πως αλλιώς θα εμφυσούσε
στην ψυχή του ανθρώπου
τούτη τη μουσική;
Μετάφραση Υακίνθις

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

Γαλήνη- Henry Vaughan

Γαλήνη

Henry Vaughan


Ψυχή μου, υπάρχει μια χώρα
μακρυά, πέρα από τα αστέρια,
όπου στέκεται ένας φτερωτός φύλακας
ικανότατος στην μάχη.
Εκεί, πάνω από θορύβους και κινδύνους,
η γλυκιά γαλήνη κουρνιάζει, στεφανωμένη με χαμόγελα
και εκείνος που γεννήθηκε στην φάτνη 
ηγείται της περικαλλούς στρατιάς των αγγέλων .
Είναι πολύτιμος φίλος σου 
(Ω! ψυχή μου επαγρύπνησε) 
Εκείνος που από αγνή αγάπη κατήλθε
να πεθάνει εδώ για την σωτηρία σου.
Δεν μπορείς, λοιπόν, παρά να φτάσεις
εκεί που φυτρώνει το άνθος της ομόνοιας,
το αμάραντο ρόδο 
το φρούριο και η ανάπαυσή σου.
Άφησε, λοιπόν, τις ανοησίες
γιατί κανείς δεν μπορεί να σε προφυλάξει
παρά ο Ένας που μένει αμετάβλητος ανά τους αιώνες.
Ο Θεός σου, η ζωή σου, η λύτρωσή σου.

Μετάφραση Υακίνθις

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Ποιος έχει αντικρίσει τον άνεμο-Christina Rossetti

Ποιος έχει αντικρίσει τον άνεμο

Christina Rossetti


Ποιος έχει, άραγε, αντικρίσει τον άνεμο;
Ούτε εγώ, ούτε εσύ:
Εντούτοις, σε κάθε θρόισμα των φύλλων
ο άνεμος είναι εκεί.

Ποιος έχει αντικρίσει τον άνεμο;
Ούτε εγώ, ούτε εσύ:
Ωστόσο, τα δέντρα κάθε φορά υποκλίνονται
στο πέρασμά του.
Μετάφραση Υακίνθις

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Έρημη Γη

Έρημη Γη


Μικροί κόκκοι από άμμο σε μια άνυδρη γη,
νεκρή με τα χρόνια,
τ' απομεινάρι μιας λιμνοθάλασσας
που κάποτε στέρεψε.
Σταγόνα βροχής δεν απέμεινε πια στο ξερό έδαφος.

Βλέπω έναν κάκτο, τελευταίο σημείον ζωής,
λίγο πράσινο στην ώχρα
πνοή ζωής να δίνει στο τοπίο της φρίκης.
Ήταν κάποτε πεύκο, λέει,
μα αγκάθια με τα χρόνια έβγαλε.
Δεν γεννήθηκε με τ' αγκάθια
ύστερα φύτρωσαν, ακούς;

Όσο ήταν πεύκο
κανείς δεν το πρόσεχε μες την έρημο.
Μα κι όταν κάποιος το έβλεπε,
νόμιζε πως ήταν πλάνη,
πως εικελόνειρη παραίσθηση ήταν.
Κι εκείνο να κλάψει ήθελε
μα τις σταγόνες κρατούσε μέσα του
και συσσωρεύτηκε το ύδωρ ,
σαν σε κάκτο.
Τότε άρχισε να βγάζει αγκάθια.

Άσχημο πράγμα η μοναξιά, άσχημο.
Κανείς δεν σε ακούει να κλαις,
να κραυγάζεις.
Όχι δεν γελάς.
Σε κανέναν δεν θα λείψει η ευτυχία σου.
Βλέπεις δεν γεννιέσαι κάκτος.
Οι άνθρωποι σε μετατρέπουν.
Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να σε αγαπήσουν,
που μόνη τους έγνοια είναι να ρουφήξουν
τις τελευταίες σταγόνες ζωής που σου έχουν απομείνει.
Τα χρειάζεσαι τ' αγκάθια.
Κάπως πρέπει να επιβιώσεις
σε αυτήν την έρημο γεμάτη κάκτους,
σ' αυτήν την έρημη γη,
με τα χρόνια άνυδρη από την εγκατάλειψη.

Δεν αντέχω πια τ' αγκάθια.
Έχουν αρχίσει εμένα να τρυπούν, ακούς;
Πονάω, ακούς;
Πονάω.
Θέλω να τα πετάξω από πάνω μου.
Θέλω να ζήσω σ' ένα δάσος.
Η έρημος αφόρητη μοιάζει.
Χειρότερο τίποτα όσο η μοναξιά, ακούς;
Δεν ακούς.
Κανείς δεν ακούει.
Κανέναν δεν νοιάζει να ακούσει.

Εσύ είσαι στο δάσος
μίλια μακριά από την έρημο.
ο μόνος τρόπος να είμαι κοντά σου
θα ήταν να είμαι κισσός στον κορμό σου,
ένα από αυτά τα αναθεματισμένα, ενοχλητικά φυλλώματα.
Μα εγώ δεν θέλω να είμαι κισσός.
Καλύτερα κάκτος,
αφού δεν μπορώ να είμαι το πεύκο δίπλα σου.
Άσχημο πράγμα η μοναξιά, άσχημο.
Άνυδρη και έρημη η γη,
άνυδρη και έρημη.

(Βραβεύτηκε με 2ο βραβείο στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό ποίησης
που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος  Εκδοτών Βορείου Ελλάδος 2015)
Υακίνθις

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

Θυμήσου - Christina Rossetti

Θυμήσου

Christina Rossetti


Θυμήσου με όταν θα έχω φύγει μακρυά,
πολύ μακρυά στη γη της σιωπής.
Όταν δεν θα μπορείς να με κρατάς, πια, από το χέρι,
όταν κι αν το θέλω δεν θα μπορώ να μείνω.
Θυμήσου με όταν δεν θα μπορείς, πια, μέρα με την μέρα
να μου μιλάς για το μέλλον που σχεδίαζες για εμάς.
Μόνο θυμήσου με. Ξέρεις, 
θα είναι αργά, τότε, για νουθεσίες ή προσευχές.
Ακόμη, κι αν πρέπει για λίγο να με ξεχάσεις
και έπειτα να θυμηθείς, μην θρηνήσεις:
γιατί αν το σκοτάδι και η διαφθορά σου αφήσουν
μια αμυδρή ανάμνηση κάποτε δικών μου σκέψεων
καλύτερα παντοτινά να με ξεχάσεις και να χαμογελάς,
παρά να με θυμάσαι και να βυθίζεσαι στην λύπη.

Μετάφραση Υακίνθις

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Ονειροπόλοι-Siegfried Sassoon

Ονειροπόλοι

Siegfried Sassoon



Οι στρατιώτες είναι πολίτες της γκρίζας χώρας του θανάτου,
χωρίς να περιμένουν ανταμοιβή από του χρόνου τα αύριο.
Στην ύστατη ώρα του πεπρωμένου στέκονται 
ο καθένας με τις βεντέτες, τις ζήλιες και τις λύπες του.
Οι στρατιώτες είναι ορκισμένοι να μάχονται,
πρέπει να κερδίσουν κάποιο φλεγόμενο, θανατηφόρο φινάλε
ποντάροντας τις ζωές τους.
Οι στρατιώτες είναι ονειροπόλοι.
Όταν τα πυρά ξεκινούν ονειρεύονται
ένα ζεστό σπιτικό, καθαρά σεντόνια και την κοπελιά τους.

Τους βλέπω στα βρομερά χαρακώματα, να ροκανίζονται από αρουραίους,
και στα ρημαγμένα χαντάκια , να δέρνονται από την βροχή,
αναπολώντας μπάλες και ρόπαλα,
και να χλευάζονται από εκείνους που έπαψαν να ελπίζουν
λαχταρώντας να επιστρέψουν
στις τραπεζικές αργίες και στο βουβό σινεμά και τις γκέτες
και να πηγαίνουν με το τρένο στο γραφείο.

Μετάφραση Υακίνθις

Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Συνέντευξη- Dorothy Parker

Συνέντευξη

Dorothy Parker



Οι κυρίες που οι άντρες θαυμάζουν,έχω ακούσει,
Θα ανατρίχιαζαν στο άκουσμα μιας κακιάς λέξης.
Το κερί τους δίνει παρά μονάχα μία φλόγα,
προτιμούν να μένουν σπίτι την νύχτα.
Δεν μένουν ξύπνιες μέχρι τις τρεις,
ούτε διαβάζουν ερωτική ποίηση.
Ποτέ δεν εγκρίνουν τους αμαρτωλούς,
ούτε αντιλαμβάνονται μια προσέγγιση.
Ζαρώνουν από τις πούδρες και τις μπογιές...
Μέχρι τώρα, δεν έχω κανένα παράπονο.

Μετάφραση Υακίνθις

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Πανσέληνος-Yακίνθις

Πανσέληνος


Μαγικό τραγούδι ηχεί
σε αέναα πάρκα
αθάνατων θνητών ερωτευμένων
γνώση απουσίας ελπιδοφόρα
διψασμένα μάτια της ψυχής
αδημονούν το φως
μια Βαστίλη ο κόσμος τους
Ανάμνηση ονείρου χειμερινής νυκτός
όνομα γλυκό ρόδο στο άκουσμα
αιώνιοι εχθροί κατέθεσαν τα όπλα
μπροστά στο μεγαλείο της ζωής
Λευκή φλόγα
δύναμη σκοτεινών κρυστάλλων
στερεύεις το λυκαυγές
γυμνά απομένουν τα κορμιά
πρώτα ντυμένα με την προσμονή σου
χάνεσαι ώσπου να τα πλανέψεις πάλι

(Βραβεύτηκε με 3ο Έπαινο στην κατηγορία ερωτική ποίηση 
στον μαθητικό διαγωνισμό του Εκπαιδευτικού Ομίλου Πετρούπολης 2015)

Υακίνθις

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

"Ωδή στον Έρωτα"-Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Ωδή στον Έρωτα

Ουίλιαμ Σαίξπηρ


Απόσπασμα από την "Δωδέκατη Νύχτα" (Πράξη 1η, Σκηνή 1η)

Αν η μουσική είναι η τροφή του έρωτα, 
συνέχισε να παίζεις.
Δώσε μου πληθώρα αυτής, μέχρι 
ο πόθος μου να εξασθενίσει και να σβήσει.
Παίξε αυτήν την μελωδία ξανά!
Είχε έναν μελαγχολικό απόηχο.
Ακούστηκε σαν την γλυκιά αύρα που φυσά
πάνω από μια πλαγιά βιολέτες,
κλέβοντας και χαρίζοντας ευωδιές.
Αρκετά! Σώπα!
Ο ήχος έχασε την γλυκύτητά του.
Ώ, πνεύμα του έρωτα!
Ανήσυχο και αεικίνητο,
που, παρόλο, που το εύρος σου
είναι απέραντο, όσο η θάλασσα
όποιος εισέλθει σε εσένα,
ανεξαρτήτως της αξίας ή της θέσης του
χάνεται σε μια στιγμή.
Γεμάτη από τόσες εναλλασσόμενες εικόνες
είναι η αγάπη που από μόνη της
ξεπερνά την φαντασία.

Μετάφραση Υακίνθις

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Ξημέρωμα-Ella Higginson

Ξημέρωμα

Ella Higginson



Το ρολόι με τα αμυδρά χρώματα άνωθεν της σκάλας σήμανε τρεις-
Πολύ γλυκά για να κοιμηθώ, εντούτοις, πολύ νωρίς για να σηκωθώ.
Σε αναπαυτική γαλήνη, κείτομαι με μισόκλειστα μάτια,
βλέποντας τις τρυφερές ώρες να περνούν ονειρωδώς.
Η παλίρροια υποχωρεί. Άκουσα την θάλασσα
να τρεμοπαίζει πάνω στην αμμουδιά,
ενώ οι ουρανοί ήταν ακόμη σκοτεινοί,αβέβαιοι
σαν το φως που πλαγιάζει
κάτω από τον μαίανδρο κάποιας αγριοτριανταφυλλιάς
μέσα στο πυκνό γκρίζο.Ο πετεινός
έστειλε μισοκοιμισμένες κραυγές πέρα στον νυσταλέο αγέρα.
Στην επιβλητική σιωπή ήταν γλυκό να ακούσω
τον χτύπο της καρδιάς μου... Πόσο εκτεταμένος και βαθύς και ευθύς-
να τρεμοπαίζει καθώς από την αρχή γεννιέται στην μήτρα του παραδείσου-
Μια πορφυρή ακτίνα της αυγής διεισδύει στην κάμαρά μου.
Μετάφραση Υακίνθις

Κυριακή 16 Αυγούστου 2015

Το Γράμμα-Dana Gioia

Το Γράμμα

Dana Gioia


Και στο τέλος το μόνο που πράγματι μένει 
είναι ένα συναίσθημα-δυνατό και αναπόφευκτο-
πως κατά κάποιον τρόπο αξίζαμε κάτι καλύτερο.
Πως κάπου κατά μήκος της διαδρομής
τα πράγματα μπερδεύτηκαν. Και αυτό το γράμμα
από όποιον έχει την ευθύνη,
που με βεβαιότητα θα είχε ξεκαθαρίσει 
τα πάντα ανάμεσα σε εμάς και τον κόσμο,
ποτέ δεν το παραλάβαμε.Χάθηκε κάπου.
Πιθανώς παρασύρθηκε σε κάποιον επαρχιακό σταθμό.
Είτε κατά λάθος στάλθηκε σε μια διεύθυνση παλιά
της οποίας ο καινούριος ένοικος το έβαλε στο ντουλαπάκι 
με τις βούρτσες και τις λακ ξεχνώντας
να το δώσει στο σπιτονοικοκύρη να το ταχυδρομήσει.
Και ακόμα περιμένουμε σαν παιδιά που έχουν στείλει
το χαρτζιλίκι δύο εβδομάδων πολύ μακρυά
απαντώντας σε μια δελεαστική διαφήμιση
από κάποιο τσαλακωμένο, κιτρινισμένο περιοδικό,
 επαγρυπνώντας με τα χρόνια,
τόσο όσο διαρκεί ένα παιδικό καλοκαίρι,
ελέγχοντας το γραμματοκιβώτιο με ανυπόμονη πίστη
ακόμα και τις μέρες που η αλληλογραφία δεν ήρθε ποτέ.
Μετάφραση Υακίνθις

Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

Οδός Κατατρεγμένων Ονείρων

Οδός Κατατρεγμένων Ονείρων


Χείμαρρος αναμνήσεων παρασύρει
επιδέξια χτισμένα καστράκια στην άμμο.
Σκέψεις που βυθίζονται στο χάος
σεργιανίζουν τα απύθμενα σοκάκια του.
Ανάσα ζωής, σιωπή θανάτου.
Πτώση σκληρή και ανάλγητη.
Φθονερές αλήθειες πως πονάνε.
Τείχη αγκρέμιστα
εγκλωβίζουν τρύπιες ψυχές
κάποιες απατηλές ηλιόλουστες μέρες.
Ύστερα, πάλι σκότος
τυραννά όποιον τόλμησε να ελπίζει.
Φλύαρη σιωπή των σκοτωμένων
πίσω από καλυμμένους καθρέπτες.
Εν τέλει ήττα.
Όνειρα παρεδόθησαν.
Πόλεμος έληξε.

(Βραβεύτηκε με Έπαινο στον μαθητικό διαγωνισμό 
της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών 2015)

Υακίνθις

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Ατίθασες Νύχτες- Έμιλι Ντίκινσον

Ατίθασες Νύχτες

Έμιλι Ντίκινσον


Ατίθασες νύχτες- Ατίθασες νύχτες!
Αν ήμουν μαζί σου,
οι ατίθασες νύχτες θα ήταν
η ηδονή μας!

Ανώφελοι-οι άνεμοι
για μια Καρδιά σε λιμάνι-
Τέρμα με την Πυξίδα-
Τέρμα με τον Χάρτη!

Κωπηλατώντας στην Εδέμ-
Αχ- η Θάλασσα!
Να προσορμούσα-απόψε-
σε εσένα!
Μετάφραση Υακίνθις

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Σονέτο 18-Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Σονέτο 18

Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Να σε συγκρίνω με μια μέρα θερινή,
είσαι ομορφότερη και πιο μειλίχια.
Άνεμοι τραχείς κλονίζουν τα ακριβά μπουμπούκια του Μαγιού
και το καλοκαίρι τόσο σύντομα τελειώνει.
Κάποτε καυτός ο οφθαλμός των ουρανών λάμπει
και άλλοτε η χρυσαφένια του επιδερμίδα σκοτεινιάζει.
Και κάθε τι όμορφο από την ομορφιά εκπίπτει,
είτε από τύχη 
είτε παρασυρμένο από την φυσική ρότα των πραγμάτων.
Εντούτοις, το παντοτινό σου καλοκαίρι δεν θα ξεθωριάσει,
ούτε θα χάσει την ομορφιά σου,
ούτε ο θάνατος θα καυχηθεί πως περιπλανιέσαι στη σκιά του,
μιας και στους αθάνατους στίχους μου τον χρόνο ξεπερνάς.
Όσο οι άνθρωποι αναπνέουν και τα μάτια βλέπουν,
τόσο εκείνοι θα ζουν και σε εσένα θα δίνουν ζωή.
Μετάφραση Υακίνθις

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Ποτέ δεν σε αγάπησα πιο πολύ-Bertolt Brecht

Ποτέ δεν σε αγάπησα πιο πολύ

Bertolt Brecht

Ποτέ δεν σε αγάπησα πιο πολύ αδελφή μου
από εκείνη την νύχτα
καθώς έφευγα μακρυά σου.
Το δάσος με κατάπιε,
το μελαγχολικό δάσος, αδελφή μου,
το μελαγχολικό δάσος και άνωθεν
τα χλωμά αστέρια στα δυτικά.

Δεν γέλασα,
ούτε τόσο δα λιγάκι, αδελφή μου,
όπως ζωηρά κατευθυνόμουν
προς μια μοίρα σκοτεινή,
καθώς τα πρόσωπα πίσω μου
σιγά σιγά χλώμιαζαν
στου μελαγχολικού δάσους τη νυχτιά.

Τα πάντα ήταν μεγαλοπρεπή
μονάχα την νύχτα εκείνη, αδελφή μου,
ποτέ, ύστερα και ποτέ πριν.
Έμεινα μόνο με τα αρπακτικά
και τις πεινασμένες τους κραυγές
στον σκοτεινό νυχτερινό ουρανό.
Μετάφραση Υακίνθις

Λίγα λόγια για εμένα!

   Χάρηκα για την γνωριμία! Είναι τα λόγια που λες σε έναν νέο φίλο, σε κάποιον που πρόκειται να εμπιστευτείς τις σκέψεις, τα μυστικά και, ίσως, τελικά την ζωή σου. Λέξεις απλές και διαυγείς. Ή μήπως και όχι; Ίσως, ποτέ δεν ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από τα προσωπεία των ανθρώπων γύρω μας. Φίλοι ή εχθροί. Άγγελοι ή δαίμονες. Είναι οι μάσκες πίσω από τις οποίες κρύβεται ο καθένας. Μάσκες που μπορεί να είναι πράξεις, ένα χαμόγελο ή απλώς λόγια.
   Από παιδί προσπαθούσα να δω πίσω από τις μάσκες των ανθρώπων, χωρίς να τα καταφέρνω πάντα, φυσικά. Συμβαίνει σε όλους. Κρυβόμουν πίσω από τα βιβλία μου συχνά. Βρίσκεις πολύτιμους φίλους συχνά πίσω από κιτρινισμένες σελίδες με αράδες λέξεις, φίλους πιστούς, τους κρατάς για μια ζωή. Προσπάθησα να δημιουργήσω κι εγώ τους δικούς μου φίλους με ένα μολύβι και ένα κομμάτι χαρτί κάποτε. Τότε ξεκίνησα να μαγεύομαι από την δύναμη της γραφής, που μπορεί να είναι η ίαση σε χρόνιες πληγές, ενώ άλλοτε να τις κρατά ανοιχτές χρόνια για να μας θυμίζει πως είμαστε ακόμα άνθρωποι.
   Στα εφηβικά μου χρόνια, άρχισα να μοιράζομαι τους κόσμους που είχα συνθέσει με άλλους ανθρώπους γύρω μου. Τότε δέχτηκα την παρότρυνση να συμμετάσχω σε κάποιους μαθητικούς διαγωνισμούς. Στην αρχή αποτυχία και απογοήτευση, φυσικά. Αργότερα, όμως, ήρθε το πρώτο βραβείο.Δεν ήταν μεγάλης σημασίας. Ωστόσο, και η αίσθηση μόνο είναι ικανή να κάνει μια καρδιά να χτυπάει ξέφρενα. Ύστερα, ένα δεύτερο και πολύ σημαντικότερο από το πρώτο. Αυτό ακολουθεί ένας έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών...
   Υπογράφω ως Υακίνθις και αυτές οι αναρτήσεις είναι μια ματιά στα παρασκήνια της δικής μου μάσκας. Λόγια που έγραψα η ίδια, άλλα που μετέφρασα από άλλες γλώσσες και ίσως, κάποιες φορές λόγια ανθρώπων που με αγγίζουν.
   Καλή Ανάγνωση,
Υακίνθις.